Znani Kibice

Lech Wałęsa (ur. 29 września 1943 w Popowie) – polski działacz związkowy, polityk, z zawodu elektryk, lider Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w roku 1983 i Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990-1995, kibic biało-zielonych. Pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1970 był członkiem Komitetu Strajkowego w Stoczni . Po zakończeniu strajku aresztowany i skazany na rok więzienia. W 1971 powrócił do pracy. W 1976 został wyrzucony z pracy z "wilczym biletem" za próbę zorganizowania obchodów rocznicy śmierci zabitych w 1970 roku robotników Stoczni. Dwa lata później włączył się do działalności Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. Powrócił do pracy w 1980.

W sierpniu 1980 był jednym z organizatorów i przywódców strajku w Stoczni Gdańskiej. Stanął na czele Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego utworzonego z przybywających do Stoczni delegacji strajkujących zakładów z całej Polski, który po podpisaniu porozumienia z komunistycznym przekształcił się w Tymczasowy Komitet Koordynacyjny NSZZ "Solidarność". W kwietniu 1981 na zjeździe delegatów NSZZ Solidarność został wybrany formalnie przewodniczącym Solidarności. W grudniu 1981, po wprowadzeniu Stanu Wojennego, aresztowany i internowany. Został zwolniony w listopadzie 1982. Rok później wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej na stanowisko elektryka, które formalnie zajmował do 1990 roku. W latach 1983-1987 oficjalnie był tylko "prywatną osobą", jednak faktycznie odgrywał rolę trzymanego pod stałym dozorem milicyjnym nieformalnego lidera opozycji.

W 1983 roku udało mu się zasiąść na trybunach stadionu podczas pucharowego meczu Lechii z Juventusem Turyn. Spotkanie, które oglądało 40 tysięcy widzów, przerodziło się w wielką manifestację poparcia dla Lecha Wałęsy i zdelegalizowanej wówczas „Solidarności”. W 1988 był współorganizatorem strajku w Stoczni Gdańskiej, zakończonego ugodą z rządem i rozpoczęciem rozmów Okrągłego Stołu. Był też współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ Solidarność. W 1990 roku został wybrany na Prezydenta RP w wyborach powszechnych. Najwyższy urząd w Polsce piastował do 1995 roku. Później utworzył Instytut Lecha Wałęsy. W lutym 2002 roku podczas uroczystego otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 reprezentował Europę, niosąc flagę olimpijską u boku sławnych przedstawicieli pozostałych kontynentów. W 2005 roku był w polskiej delegacji władz kraju na pogrzebie papieża Jana Pawła II.

 ***

Donald Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski polityk, Prezes Rady Ministrów, przewodniczący Platformy Obywatelskiej, długoletni członek klubu kibica Lechii Gdańsk. wicemarszałek Senatu IV kadencji w latach 1997-2001, wicemarszałek Sejmu IV kadencji w latach 2001-2005, senator IV kadencji, poseł na Sejm I, IV, V, VI kadencji, kandydat na Prezydenta RP w 2005. Z wykształcenia historyk. W 1976 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1980 ukończył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego.

Mocno zaangażowany w działalność klubu kibica „Lechii Gdańsk”. Do muzyki słynnej „Marsylianki” ułożył pieśń kibiców „Marsz, marsz, marsz, do boju marsz, zwycięstwo czeka nas, do boju Lechia Gdańsk”. Do dziś można ją usłyszeć podczas meczów biało-zielonej jedenastki, śpiewaną przez rzesze sympatyków. 

Opozycjonista wobec komunistycznej władzy, współtwórca Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Gdańsku. Jeden z najbliższych współpracowników Lecha Bądkowskiego – pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego, pierwszego rzecznika "Solidarności". Za działalność opozycyjną został wyrzucony z państwowej firmy. Przez 7 lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik". Od 1990 roku aktywnie działa w polityce.  W listopadze 2007 roku Donald Tusk odebrał od prezydenta Lecha Kaczyńskiego akt desygnacji na premiera, następnie zaprzysiężony na Prezesa Rady Ministrów uzyskał wotum zaufania od Sejmu.

 ***

Jan Krzysztof Bielecki (ur. 3 maja 1951 w Bydgoszczy) - polski polityk, ekonomista, premier Polski w 1991, minister - członek Rady Ministrów ds. kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą w latach 1992-1993, poseł na Sejm X i I kadencji, od 2003 prezes zarządu Banku Pekao S.A., wieloletni sympatyk jedenastki z Traugutta we Wrzeszczu. Absolwent II LO im. Władysława Pniewskiego w Gdańsku. Ukończył następnie w 1973 studia na Uniwersytecie Gdańskim w filii w Sopocie na Wydziale Ekonomiki Transportu. W latach 70. XX wieku pracował jako asystent w Instytucie Ekonomiki Transportu Wodnego.

Był jednym z ekspertów "Solidarności". W okresie stanu wojennego współpracował z podziemnymi władzami związku. W maju 1982 za działalność opozycyjną został usunięty z pracy w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego, gdzie był zatrudniony od 1980 w Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych. W latach 1982-1985 prowadził własną działalność gospodarczą, następnie założył spółdzielnię "Doradca", zatrudniającą szykanowanych działaczy opozycji. Od stycznia do grudnia 1991 sprawował urząd Prezesa Rady Ministrów, desygnowanego przez Lecha Wałęsę. Znalazł się wśród założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, w wyborach do Sejmu w 1991 z list tej partii został ponownie posłem, uzyskując największą w kraju liczbę głosów (115 002). W rządzie Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra ds. integracji europejskiej. Od listopada 1993 był dyrektorem i przedstawicielem Polski w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie. Od października 2003 prezes zarządu Banku Pekao S.A. 

Częsty gość na trybunach stadionu przy ulicy Traugutta w Gdańsku. Gdy czas pozwala dopinguje również Lechię podczas spotkań wyjazdowych, tak jak to miało miejsce w sierpniu ubiegłego roku w Warszawie.

 ***

Maciej Płażyński (ur. 10 lutego 1958 w Młynarach k. Elbląga) - polityk, wojewoda gdański w latach 1990-1996, Marszałek Sejmu w latach 1997-2001, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej, były przewodniczący tej partii i klubu parlamentarnego, poseł na Sejm III, IV i VI kadencji, Marszałek Sejmu III kadencji, senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji. Na meczach Lechii od zawsze, zarówno tych pierwszoligowych, jak i piątoligowych po odrodzeniu klubu w 2002 roku. W latach 80. należał do Ruchu Młodej Polski. W 1980 był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Jesienią 1981 kierował strajkiem okupacyjnym na Uniwersytecie Gdańskim, następnie działał w opozycji demokratycznej. W 1983 współtworzył i do 1990 kierował Spółdzielnią Pracy Usług Wysokościowych "Gdańsk".

Od sierpnia 1990 do lipca 1996 był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim powołanym przez Tadeusza Mazowieckiego. W 1996 został wiceprzewodniczącym Akcji Wyborczej Solidarność w województwie gdańskim. Inicjator powołania na początku lat 90-ych ubiegłego wieku Sportowej Spółki Akcyjnej FC Lechia. Wierny kibic, stadion we Wrzeszczu odwiedzał nie tylko w momentach, gdy Lechia grała z Górnikiem Zabrze, ale również gdy podejmowała Grom Kleszczewo, czy Tęczę Siwiałka.

W 1997 został wybrany do Sejmu III kadencji z listy AWS, wybrano go następnie na urząd Marszałka Sejmu. Należał do Ruchu Społecznego AWS, w 2001 wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem współtworzył Platformę Obywatelską, z listy której po raz drugi został posłem w 2001 w okręgu gdańskim. Po przekształceniu PO w partię został jej pierwszym przewodniczącym. Odszedł z PO w 2003 roku. W wyborach parlamentarnych w 2005 startował jako niezależny kandydat do Senatu, zdobywając w okręgu gdańskim największą liczbę głosów (około 151 tysięcy). W wyborach w 2007 roku wystartował do Sejmu z listy PiS w Gdańsku, po raz trzeci uzyskał mandat poselski.

 ***

Paweł Adamowicz (ur. 2 listopada 1965 r. w Gdańsku). Z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Gdańskiego, prezydent Gdańska. Główny mecenas gdańskiej drużyny, to przede wszystkim dzięki niemu pozytywnie zmienia się klub i oblicze stadionu; kibic Lechii, dopingujący zespół zarówno podczas spotkań w Gdańsku, jak i meczów wyjazdowych.

W maju 1988 roku, był współorganizatorem strajku okupacyjnego na Uniwersytecie Gdańskim oraz przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego. W latach 1990-1993 pełnił funkcję prorektora do spraw studenckich UG. W 1990 r. wybrany na radnego miasta Gdańska. W kolejnej kadencji, w latach 1994-1998, pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miasta Gdańska. W latach 1998-2002 piastował urząd Prezydenta Gdańska, a 10 listopada 2002 roku został ponownie wybrany na to stanowisko, tym razem w wyborach bezpośrednich. W II turze wyborów otrzymał 72% oddanych głosów. W 2006 roku gdańszczanie po raz kolejny powierzyli Pawłowi Adamowiczowi mandat prezydenta miasta. Tym razem wybory rozstrzygnęły się już w pierwszej turze, w której Paweł Adamowicz otrzymał 96485 głosów (60,87%). Członek Platformy Obywatelskiej. Działacz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Uhonorowany jednym z najwyższych wyróżnień przyznawanych przez Ojca Świętego osobom świeckim - Złotym Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice. W 2003 r. odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Jest pierwszym i jak na razie jedynym prezydentem miasta w Polsce, który mecz wyjazdowy Lechii oglądał wspólnie z kibicami zespołu, zasiadając w sektorze dla fanów przyjezdnych, tzw. klatce.

***

Jacek Kurski (ur. 22 lutego 1966 w Gdańsku), polski dziennikarz i polityk, poseł na Sejm RP V i VI kadencji. Długoletni kibic gdańskiej Lechii. Spotkania biało-zielonych ogląda w Gdańsku, podczas meczów wyjazdowych, kibicował Lechii, jak grała w piątej czy czwartej lidze, prawie zawsze na meczach z 17-letnim synem Antonim Zdzisławem. W latach 1998-2000 był prezesem Ośrodka Szkolenia Piłkarskiego "Lechia Gdańsk", do dziś członek klubu.

Ukończył studia na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego w zakresie handlu zagranicznego. W latach 80. zaangażował się w działalność opozycyjną, był członkiem NSZZ "Solidarność". W październiku 1986 roku jeden z organizatorów protestu antykomunistycznego podczas meczu Lechii z Ruchem Chorzów. Jacek Kurski wraz z działaczami organizacji niepodległościowych, w tym Federacji Młodzieży Walczącej, wywiesili transparent wzywający do bojkotu nadchodzących wyborów organizowanych przez władze PRL. 

Od początku lat 90.  ubiegłego wieku pracował w telewizji, publikował artykuły w prasie niezależnej i prawicowej, m.in. w "Tygodniku Solidarność". Jest współautorem książki Lewy czerwcowy oraz filmu Nocna zmiana, poświęconych dymisji rządu Jana Olszewskiego w czerwcu 1992 roku. Zawsze związany z partiami prawicowymi - Porozumieniem Centrum, Ruchem Odbudowy Polski, Zjednoczeniem Chrześcijańsko Narodowym, Ligą Polskich Rodzin oraz Prawem i Sprawiedliwością.

W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany posłem na Sejm, również w 2007 Jacek Kurski po raz drugi uzyskał mandat poselski  - także z ramienia PiS.

***

Tomasz Wołek (ur. 14 października 1947 w Gdańsku), polski dziennikarz, publicysta polityczny i komentator sportowy. W czasach PRL działacz opozycji demokratycznej, kibic gdańskiej Lechii. Laureat Nagrody Kisiela w 1997. Karierę zaczynał jako dziennikarz sportowy. Współpracował z Przeglądem Sportowym i Piłką nożną oraz redakcją sportową TVP. W połowie lat 70. zaczął publikować w drugim obiegu za co w 1977 stracił pracę. 27 września 1981 był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. W 1981 założył w Warszawie Biuro Informacji Prasowej Solidarności.

Od 1990 zastępca redaktora naczelnego w Życiu Warszawy, od 1993 do 1995 naczelny tego dziennika. W 1996 został redaktorem naczelnym nowego dziennika Życie. W 1999 udał się z grupą polskich polityków do Anglii, by prywatnie spotkać się z wieloletnim dyktatorem Chile generałem Augusto Pinochetem, osadzonym wówczas w areszcie domowym. Był to hołd dla Pinocheta, jak określili wtedy odwiedzający, za długoletnią walkę generała z komunizmem. Autor książek o tematyce katolickiej, ale także cenionych prac poświęconych piłce nożnej, zwłaszcza południowoamerykańskiej. Komentator meczów piłkarskich. Był szefem klubu kibica Lechii i jednocześnie spikerem podczas meczów gdańskiej jedenastki.